Moim hobby jest piłka ręczna, dzięki niej mogę się na chwilę wyłączyć i nie myśleć o szkole. W tej chwili nie wyobrażam sobie życia bez niej. Dzięki piłce ręcznej poznaje wielu cudownych ludzi, z którymi mogę dzielić moją pasje. Ten sport może nam pokazać jak trzeba być silnym w niektórych sytuacjach, nie myśleć wyłącznie o sobie, ale również o innych. Dla zawodniczek z mojej drużyny mogę całkowicie zaufać. Między sobą nie rozmawiamy tylko o sporcie, chociaż to jest główny temat, ale dużą ilość naszych rozmów poświęcona jest na rozmowach o szkole, przeżyciach, smutkach, a także o sytuacjach, w których potrzebujemy pomocy. Gram w klubie KPR Białystok oraz Kadrze Podlasia. Moim największym osiągnięciem był wyjazd do Warszawy na zgrupowanie najlepszych 100 dziewczyny z całej Polski, z naszego województwa pojechały tylko dwie dziewczyny (w tym ja). Mój klub miał wiele chwil załamania, w których miał zostać usunięty klub, ponieważ nie przynosił wystarczającej ilości pieniędzy. Jednak nasz najlepszy trener nie pozwolił na to. W każdej chwili możemy się do niego zwrócić i prosić o pomoc, nie tylko w sporcie, ale również w sytuacjach życiowych. Mój trener w wielu chwilach mi pomagał, krzyczał, dając mi motywacje, był na mnie zły, ale też zadowolony. W klubie, w którym trenuje dwa razy w tygodniu grają również kobiety w wieku 30 lat, więc jest to wysoki poziom jak na mnie. Jest ciężko ale mówię sobie przy każdym treningu ,,Kto nie da rady jak nie ty'' są to może słowa śmieszne, ale dla mnie dają mocną motywację. PIŁKA RĘCZNA, MÓJ KLUB, MOI PRZYJACILE ORAZ MOJA RODZINA TO NAJWSPANIALSZE RZECZY, KTÓRE DO TEJ PORY MNIE SPOTKAŁY!!!